Varðandi færslu dags. 31. maí 2004.

Níels, blessaður, nær nýjum lægðum í pistli sínum að þessu sinni. Reyndar má skilja það af orðalagi hans að nú sé kominn endir á kúk-piss þroskaskeiðið hjá honum, eða eins og hann orðar það sjálfur:

“Svo hneyksladist mamma a thvi ad jeg vaeri ekki kominn yfir thad throskastig ad finnast kuk- og pissbrandarar fyndnir. En nu aetla jeg ad taka allra seinasta throskaskrefid i theim malum, tho jeg hafi verid buinn ad lofa ad tala aldrey aftur um klosettferdir.”

-Þar sannast það fornkveðna að mæður hafa alltaf rétt fyrir sér.

Að vísu grunar mig að þau foreldrar Níelsar muni gera piltinn arflausan haldi hann uppteknum hætti með skrifum um klósett-bremsurandarfötlun föður síns og önnur einkamál.

Þegar Níels verður orðinn miðaldra og íhaldssamur þá mun hann kannski villast inn á þennan vef-pistil sinn og hugsa með sjálfum sér: “Mikið óttalega var ég nú lengi að klára gelgjuskeðið. …Og mikið var hann Ásgeir frábærlega skemmtilegur þarna réttáður en hann varð milljóner.”

Þó má Níels svosem fá prik í kladdann fyrir sögubrot úr æsku sinni í Þýskalandi, jafnvel þó að þungamiðja sögunnar sé þegar sögumanni bregst brókarhemill svo brúnu brækur skarta. Þrátt fyrir skítlegt innihald sögunnar örlar þarna á þessum skemmtilega ritstíl sem Níels býr yfir, þar sem hann bregður upp persónulegri og hlýlegri svipmynd af minningu og dregur fram (eða skáldar upp) áhugaverð smáatriði í samtölum eða almennu fari einstaklinga.

“Hann naudadi i mommu sinni og vildi fa ad borda akvedinn pottrjett, en mamma hans sagdi ''nei thu faerd ekki ad borda pottrjett''. Hann spurdi tha ''en mamma, hvenaer fae jeg tha pottrjett?'' og hun svaradi ''thegar thu haettir ad vera feitur, feitubolla!''.”

-Þarna birtist skemmtileg þrítekning á orðinu “pottrjettur”, gædd einhverjum yndislega einföldum þýskum blæ sem vinst síðan upp í bresk-skandinavíska kaldhæðni þarsem móðirin kallar son sinn fitubollu.


Eitt er það atriði í pistli Níelsar sem ég verð að ræða við málaflutningsmann minn, enda gróf meiðyrði þar á ferð.

Jeg veit ekki hvad Asgeir hommi hins hnarreysta baks hefur um thetta ad segja. Hinsvegar sagdi hann vid mig nuna nylega ''Niels, mikid thykir mjer leidinlegt ad thu skulir reykja svona eins og strompur. Thvi tha mundi brundid thitt bragdast svo illa''.
Hann notadi vidtengingarhatt i seinni setningunni sem bendir til thess ad hann hafi sjed okkur fyrir sjer thar sem hann japlar a hinu hvita saedi minu

Nú held ég að Níels misminni um orðalag mitt. Eins og ég mann orðaröðina þá var hún eitthvað á þessa vegu: “Níels minn, mikið er nú leiðinlegt að þú skulir reykja svona eins og strompur. Þú veist að það veldur því að ástarsafinn verður óttalega beiskur og bragðvondur.” Almennt tek ég mér ekki í munn (hehe) dónaorð eins og brund, nema í algjörum undantekningartilvikum. Ég var fjarri þvi að lýsa með athugasemd minn einhverjum dónalegum áhuga á Níelsi, heldur eingöngu að tjá áhyggjur mínar yfir ósið hans með tóbakið og reyndi að finna flöt á málinu sem gæti hvað sterkast höfðað til hans.

Níels gerir sér síðan grillur um að ég hafi einhvern áhuga á ástarsafa-smökkun í hans boði, en slíkt er auðvitað argasti dónaskapur og fantasía af hálfu þess kynsvelta og groddalega námsmanns sem Níels er. Fer ekki milli mála að Níelsið glímir við einhverjar bældar kynvilluhvatir sem hann síðan yfirvarpar á allt umhverfi sitt. Ég held það geti vel verið að Níels sé í raun trukkalesbía.


Í lok pistils síns fjallar Níels um nokkur atvik á hneykslanlegum kennsluferli hans. Það er auðvitað ekkert minna en hneykslanlegt að þessi íslenski námsmannsdurgur, með þykkan bjarkar-hreim á enskunni og orðaforða sem rétt gæti fleytt manni gegnum samræmt próf í ensku, skuli þiggja greiðslu fyrir kennslu á tungu Sheikspírs.
Segir hann að undarlega fjólubláa konan kalli Rússa letingja og þjófa, sem vilja fá allt ókeypis. Ef hún vissi sem er að Níels siglir undir fölsku flaggi sæi hún hver er manna latastur og þjófóttastur í Pétursborg, rukkandi himinháar fjárhæðir af sárafátækum rússum fyrir kennslu í ísl-ensku.

-Hneyksli!

Svo er Níels auðvitað að þverbrjóta og margbrjóta allar siðareglur kennara, enda birtir hann trúnaðarsamtöl nemenda á opinberum vettvangi. Hvernig hefði Níelsi þótt ef að kennari hans í 14-árabekk hefði haldið uppi vefpistli þar sem hann minntist iðulega á þennan undarlega og dónalega fiðlupilt, Níels, sem er allra barna undarlegastur og asnalegastur og hlær eins og moldvarpa?
Reyndar býst ég við því að siðanefnd kennara sé ekkert ofvirk hér í Rússlandi svo að stráksi fær svosum að komast upp með þetta að sinni.

But you will get your comeuppance! -eins og þeir segja í veldi Elísabetar. Ætla ég rétt að vona að Níels skilji orðið “comeuppance”.


Nú… annars er eldaði Níels lambakjöt hér um daginn og segir hafa vel tekist. Hann var svo rausnarlegur að bjóða mér til snæðings en ég mátti því miður ekki vera að því að þiggja boðið sökum annarra skyldna. Það kemur annars skemmtilega á óvart að Níels skuli vera svona liðtækur í eldhúsinu. Hefði mér sýnst af hans innri og ytri manni að hann gæti í besta falli soðið pulsur skammlaust og kynni að opna bjórflöskur með tönnunum.

Foreldrar okkar Níelsar (þ.e. móðir mín og foreldrar hans –svo allt sé á hreinu) eru loks farnir úr bænum eftri vikulanga heimsókn. Mikið skelfing var það mikill léttir að fá loksins næði og frið. –Ekki það að það sé ekki ágætt að fá innlit frá múttu, en það er bara ekki hægt að skilja miðaldra fólk eftir eitt síns líðs í Pétursborg. Vandinn er helst sá að allt er skrifað á rússnesku og enginn talar ensku svo að blessað fólkið getur enganvegin bjargað sér, -hvorki í strætó, metró eða leigubíl eða úti í búð. Þess vegna hef ég hérumbil þurft að leiða (og hérumbil bera) móður mína blessaða um bæinn þveran og endilangan síðustu vikuna.

Ég sé það að næst þegar ég fæ til mín gest(i) mun einfaldast að hafa tilbúið sérstakt og upphitað gestaherbergi með góðu rúmi (svo gestirnir kvarti hvorki yfir óþægilegu fleti né íbúðarkulda), og borga einhverjum ódýrum rússa fyrir að vera leiðsögumaður þeirra svo maður fái að sinna sínu daglega lífi í friði.

Það er auðvitað óþolandi, eftir langan og erfiðan skóladag þegar mann langar helst að skella sér í fletið og hanga á netinu, að þurfa að fara að drösla hægfara móður sinni safn úr safni og kirkju úr kirkju.


…annars er Níels svosem besta skinn inn á milli.

Varðandi færslu 20. maí 2004.

Þá hripar Níels Gíslason stuttan pistil.

Byrjar hann á tilvitnun í Stein nokkurn Lin-net sem hefur áður verið kynntur til sögunnar sem hámenntaður maður. Hefur Níels Neandertalis náð að spilla þessum góða og gáfaða manni svo mjög að í stað þess að beita kröftum sínum og vitsmunum í þágu uppbyggjandi umræðna sem kunna að miða mannkyninu nær hamingju, hreysti og friði, er hann farinn að eiga í samræðum við Níels um steinsmugu og aðra afturþrengslatraffík.

...og á meðan svelta litlu svörtu börnin í Eþjópíu.

Er þetta hin skandinavíska birtingarmynd Ameríkanismans? Jenniferur Annistonur Bandaríkjanna skríkja og tala um brjóstin á Janet Jackson: "and she was, like, -you know! Oh-my-god!" og á meðan tala Níelsar Gíslasonar Skandinavíu um kúk og fiðring í mjóbaki.

...og á meðan svelta litlu svörtu börnin í Eþjópíu.

Seinni helmingurinn af stuttpistli Níelsar fjallar um þennan ágæta gagnrýnivef sem ég hef sett hér saman. Þá loksins að eitthvað vit fer að koma í umræðuna og á pistill Níelsar hápunkt í tilvitnun sem eignuð er H. Klaxnesi. -You go girl!


Nú, Níels á víst amfmæli í dag. Íþaðminnsta heldur hann einhverskonar mannfögnuð á sambýlinu á Petrogradskaiju. Af því tilefni hef ég tekið saman það helsta efni sem maður finnur á internetinu ef maður slær inn "Níels Gíslason" á leit.is og google.com

Leit á leit.is leiðir mann á síðu þar sem maður að nafni Gísli Gíslason (væntanlega faðir Níelsar) spyr vísindavef HÍ af hvaða tegund apinn Hr. Níels hennar Línu Langsokks hafi verið.

Sömuleiðis er frétt á þeim ágæta fréttamiðli baggaluti.is. Þar, n.v. fyrir miðju síðunnar, er frétt af því þegar Níels Gíslason (þá búsettur í Danmörku), varð hlutskarpastur í keppnisgrein á Landsmóti vitleysinga 2002.

Fyrsta og eina ljósmyndin sem google.com finnur þegar maður slær inn Níels Gíslason er undarlegt myndbrot úr kvikmynd sem virðist eignuð Lars nokkrum af Tríer.

Vitnar þetta samansafn glögglega um æviferil Nielsar og þann persónuleika sem þróast hefur innra með honum á undanförnum tveimur tylftum ára.

Þar sem Níels er svosem bærilega ágætur á köflum er ekki óviðeigandi að óska stráksprellanum til hamingju með að hafa lifað þó svona lengi, verandi jafnmikill durgur og hann er.

Kannski hann fari að finna sér almennilega stelpu, nú þegar hann fer að verða hálfþrítugur. Margir hraustustu forfeður okkar á víkingatímum voru við 24-ra ára aldur búnir að ríða ítrekað, koma undir nokkrum börnum, byggja bú og falla síðan fyrir spjóti (eða grjóthnullungi) í frækilegri orrustu.

Það held ég nú að Níels ætti alveg að vera fær um að finna sér stelpu með djúpblá augu, ljósa lokka og þrýstinn barm. Svo geta þau hjúfrað sig saman undir hlýrri sæng á roðableikum síðkvöldum og hjalað um fiðringinn sem þau fá í mjóbakið þegar þau hafa hægðir.

С днём Рождения тебя!
С днём Рождения тебя!
С днём Рождения, милый Ниельс!
С днём Рождения тебя!

...огь хальту зво кяфты!

Um færslu dags. 17. maí 2004.

Enn eru það salernisferðirnar sem eru Níels ofarlega í huga. Aldrei þessu vant gefur Níels nokkuð áhugaverða lýsingu samtíðarmanns á aðstæðum á salerni á rússnesku almenningsbókasafni, og hefur það svosem eitthvert heimldarlegt gildi. Fær lesandinn það þó fljótlega á tilfinninguna að með skrifum sínum sé Níels hægt og bítandi að færa sig nær því að fá útrás fyrir einhverskonar ritræna kúk/piss sýniþörf sína. Enda reynist sú raunin.

Níelsan ritar:

Thar sem jeg sat saklaus og horfandi ut i loft a medan utur bossanum datt, flaug mjer thetta sannleikskorn i hug (jeg veit ekki hvadan) ad ''betri er kukur i drullugu kloi, en kraminn i rassi''. Og hananu.”

-Enn á ný er íslenskt ritmál gróflega misnotað. Rasmus Christian Rask snýr sér væntanlega við í gröfinni. (Og Níels fer örugglega að hlægja þegar hann les nafnið “Rassmus Kreistann Rass”).

Þá lýsir Níels kynnum sínum af ketti nokkrum hvítlituðum. Sýnist mér þar á ferð kisa hin ágætasta og kelnasta. Getur þó vel verið að þarna sé á ferð einhver ósýnilegur vinur Níelsar. Hver veit?
Lítur Níels svo á að með kelni sinni sé kötturinn að sýna honum kynferðislegan áhuga. Vitnar þetta enn og aftur um nauðsyn þess að Níels fari að finna sér kvenkyns (sapiens) rekkjunaut, enda eru fýsnir hans nú farnar að varpast yfir á kattardýr.

Lýsir Níels síðan skelfilegri meðferð hans og hans ættmenna á öðrum ketti og greinir hann frá hrottalegum geldingaraðgerðum og miskunnarlausri lógun. Var það að mig minnir J.S. Mill (eða þá Locke.. þeir eru n.v. sá sami hvorteðer), sem mælti eitthvað í þá áttina að vond framkoma við dýr sé af hinu vonda, þar eð dýr búi yfir ýmsum mannlegum einkennum. Því sé slæm meðferð á dýri forboði slæmrar meðferðar á manneskju. Mun ég héðanaf fela heimilisköttinn þegar Níels kemur í heimsókn.

...en Níels er nú samt svosem altílagi.

Um færslu dags. 13. maí 2004.

Í þessari færslu lýsir Níels því hvað þreki hans hefur hrakað yfir veturinn. Ber þetta vott um lélega íþróttamenntun Níelsar, en hann ætti að vita sem er að mikilvægt er að halda líkamanum í ágætis þjálfun árið um kring. Sýnist mér allt stefna í að Níels verði á endanum fitubolla.

Níels párar:
“Thad var lagid sem mjer var kennt i grunnskola um stafrofid, thu kannast sennilega vid thad ''A B C D E F G, eftir kemur H I J K. L M N O O P Q R S T TH AE O''. I hvert skipti sem jeg vildi leita ad stafi, thurfti jeg ad syngja thetta lag fra byrjun. Thetta er, held jeg, afleiding af thvi ad thad er komid fram vid born eins og fifl og reynt ad gera namsefnid skemmtilegt. Sjerstaklega gremst mjer ad thad vantar ''U, V og Y'' i lagid.”

Enn og aftur er augljóst að menntun Níelsar er stórlega áfátt.
Vísan góða hljóðar svona (við lag sem mig minnir að sé eignað Beethoven)

A, b, c, d, e, f, g,
eftir kemur h, i, j, k.
L, m, n, o, einnig p
ætli ei q [kú] þar standi hjá.

R, s, t, u, v, eru svo næst
X, y [í], z [zeta], þ, æ, ö.
Allt stafrófið er svo læst
í erindi þessi lítil tvö.

Stafina U, V og Y vantar því ekki í lagið. Vitaskuld vantar W og sömuleiðis krýnda sérhljóða á borð við á, é, í, ú, ó og ý. Þeir eru þó alltaf við hliðina á þeim staf sem þeir líkjast mest. Einnig vantar ð, en sá stafur er við hliðina á d.

Á ný sannar það sig að miklu skiptir að menntun barna sé frá upphafi vönduð. Níels hefur augljóslega ekki fengið að fara í Ísaksskóla eins og ég, heldur þurft að alast upp í einhverju grunnskóla-ígildi í einhverju af verri úthverfum Íslands.

Í lok pistil síns fjallar Níels um einhverskonar fiðring sem hann fær í mjóhrygginn þegar hann hefur hægðir. Sýnist mér þetta vitna um sjúklegt eðli Níelsar.

“Enda er ekki edlilegt fyrir jafn hreinlynda manneskju eins og mig ad hysja nidur buxurnar og lata ut ur sjer svona ogjed” –ritar Níels.

Er það rétt að leiðrétta hér með það sem annars gæti orðið söguleg rangfærsla, að Níels getur fjarri því talist yfirmáta hreinlegur einstaklingur. Hef ég heimsótt vistarverur hans á Pedrogradskæju og voru munir á rúi og stúi um herbergi hans. Ég hef að vísu ekki enn fundið óþef af Níelsi, en hann klæðir sig svo hippalega að hann virðist alltaf vera soldið subbó. Það sama má segja um helvítis hippana í Kristjaníu, sem líta allir út eins og einhverjir bjévítans sígaunar.
Níels er þó fjarri því ólaglegur …þannig… og þekki ég þess dæmi að stúlkur laðist að svona röff/subbó/hippalegum týpum. Mikið væri nú samt gaman að sjá Níels einverntíma nýrakaðan, nýklipptan, með vaxaða bringu og í fallegum heldrimannajakkafötum.

…hann Níels er nú samt alveg ágætur, svosem.

Að gefnu tilefni.

Að gefnu tilefni vegna ítrekaðra rangfærslna og ærumeiðinga á vefsíðu heiðingjans Níelsar Gíslasonar, á slóðinni ojjbara.blogspot.com, hef ég opnað þessa skjóðu á netinu. Verður hér leitast við að færa á réttan veg þá helstu vitleysu sem Níels hefur ritað, svo að níðingsskrif hans og barnalegar umsagnir um menn, málefni og tilgang lífsins fái ekki að standa ógangrýnd.

Hef ég umfjöllunina á færslu dags. 10. maí 2004.

Níels ritar:
“Thad leid langur timi i thogn, en nu er hun rofin. Ekki fyrir alls longu for jeg med honum Asgeiri, sem skilgreinir sig sem homma, i leidangur um baeinn undir thvi yfirskyni ad redda mommu hans Visa-aritun.”

Það er tilefni í langa fræðilega umræðu um kynferðislega sjálfsmynd, tilurð hennar og mikilvægi, hvort og hvernig fólk skilgreinir sig sem homma. Ég er fjarri því skilgreindur sem hommi –hvorki af mér né öðrum. Ég er mjög gagnkynhneigður en hef bara engan áhuga á kvenfólki.

Níels ritar:
“Jeg leit yfir torgid, yfir folk labbandi fram og tilbaka og reyndi ad muna hvernig Asgeir litur ut i fjarlaegd. Og jeg utskyrdi fyrir einhverjum i huga mjer, ad thad vaeri haegt ad thekkja gongulag Asgeirs a thvi, ad hann virdist sifellt hugsa um ad ganga beinn i baki. Hann nefnilega gengur sjerstaklega hnarreistur.
Svo thegar jeg sa Asgeir, var thad bara allsekki raunin: hann semsagt gengur sperrtur um i huga mjer.”

I huga mér gengur Níels alltaf boginn í baki. Raunar svo boginn að í huga mér er hann yfirleitt á fjórum fótum. Þykir mér Níels vega stórlega að göngulagi mínu, en ég ku hafa sérlega laglegt og líðandi göngulag sem myndi t.d. hafa vel sæmt prúðbúnum liðsforingja frá tímum keisaranna. Þykir mér mikil skömm að menn skuli ekki lengur ganga um með stífða kraga og axlapífur.
Göngulag Níelsar (og raunar fas hans, talsmáti og klæðaburður allur) minnir mann hins vegar frekar á þá Músjika sem ráfuðu um Pétursborg og urðu iðulega fyrir hestvögnum.

Níelsið ritar:
“Jeg er viss um ad Asgeiri lidur illa ef hann finnur fyrir kyngreddu kvenna beinast ad sjer. Jeg er lika viss um ad hann skynjar slikt eins og heyrnarlaus madur skynjar tonlist eda sem einhverskonar seidandi hroll fara um likamann.
Sidan gengum vid afram og mjer fannst sem jeg heyrdi Asgeir hugsa ''Mikid er Niels myndarlegur. Af hverju a hann ekki kaerustu? Mikid vildi jeg sofa hja honum.''”

Mér er fjarri því illa við kynferðislegan áhuga kvenna í minn garð. …svo fremi þær séu ekki ljótar. Það er óþægilegt þegar ljótt fólk hefur fullmikinn kynferðislegan áhuga á manni. Þessi óþægind stafa hinsvegar ekki af einhverjum hroka af minni hálfu, heldur felst óþægileikinn aðallega í því að ég er svoddan ljúfmenni að ég vil helst gera alla hamingjusama. En til að gera óaðlaðandi manneskju sem horfir mig löngunaraugum hamingjusama þarf ég að fórna saklausum líkama mínum. Slíkt vil ég síður.

Þannig myndi mér þykja mög óþægilegt ef Níels vildi sænga hjá mér…

Níels ritar:
“Asgeir og litli kaerastinn hans hann Frollur, vildu fyrst ekki setjast i grasid afthvi ''tha kemur grasgraena i buxurnar''(lesist med veimiltitulegri roddu).”

Fyrir það fyrsta er Frol ekki lítill. Í annan stað þá hafði ég ekkert á móti því að setjast í grasið. Frol er kerlingin í þessu sambandi en ég er svo mikil karlhetja að ég myndi setjast í hvaða gras sem er ef þörf kræfi. Frol kann að vera með nokkuð háa rödd en mín rödd er í alla staði karlmannleg og fögur barítónsrödd.
Hitt er svo annað mál að það að setjast í subbulegan grassvörðinn er eitthvað sem sjentílmenn gera ekki að ástæðulausu. Sá túnskiki sem hér um ræðir var sérlega subbulegur og voru sígarettustubbar og bjórflöskur á víð og dreif um þenann unglingavöll. Níels settist auðvitað niður til að reyna að daðra við einhverjar smástúlkur á túninu. Stúlkurnar voru samt ekkert sérstaklega álitlegar að mínu mati. Þær minntu helst á sígauna. Lét ég þó eftir Níelsi að tilla mér hjá honum og senda honum jákvæðar hugsanir í von um að hann krækti sér loksins í einhverja bólvermu.

…annars er Níels svosem besta skinn.